Στα ηχεία μας σήμερα:
This Mortal Coil
"Tears"
"Come Here My Love"
from the Album
"Filigree and Shadow"
This Mortal Coil
"Tears"
"Come Here My Love"
from the Album
"Filigree and Shadow"
Κοφτά! Απόλυτα κοφτά! Βαθιά κοφτά! Όπως κόβει το ξυράφι. Όπως ματώνει η άγρια λεπίδα! Όπως σφυρίζει η ανεξέλεγκτη σφαίρα. Όπως το κρύο ατσάλι βυθίζεται στα σπλάχνα! Και το αίμα...Ο καταλύτης, που σφραγίζει τις παράτολμες επιλογές.
Μια ταινία χαμηλού budget, ένα πολύ απλό story, αλλά συγχρόνως μια φιλμική αποτύπωση έντονων συναισθημάτων.
Αρχετυπικά γνώριμες καταστάσεις,
που έχουν κατακαθίσει στο δέρμα όλων μας, στα κύτταρά μας, σαν πίσσα, σαν λάμα, ξύνοντάς τα, ματώνοντάς τα, αφήνοντας μαύρα σημάδια και κόκκινα, ματωμένα δάκρυα.
Καταστάσεις, όπως η φιλία, ο έρωτας, η προδοσία, η αφοσίωση, ο πόνος, η μετάνοια, η εκδίκηση...μέσα από τα μάτια τριών αντρών, τριών διαφορετικής εθνότητας, θρησκείας και προέλευσης ανθρώπων, που στο peak της ταινίας, στην πιο γλυκιά και τρυφερή στιγμή της, είναι παραδομένοι στον πάνγλυκο Μορφέα, ο καθένας τους προστατευμένος και ήρεμος στην αγκαλιά του άλλου, σαν μωρά, που μόλις τα έχει νανουρίσει το λυτρωτικό χάδι της μάνας, και την αμέσως επόμενη μέρα, στην αμέσως επόμενη σεκάνς, αυτά τα ανεκτίμητα δεσμά, πιο γλυκά κι από το πετιμέζι σπάζουν σε χίλια -δυο κομμάτια, τρίζουν ανατριχιαστικά στο πάτωμα σαν πατημένη, λασπωμένη ζάχαρη, κυριολεκτικά και μεταφορικά!
Οι τρεις φίλοι, έχουν προδώσει ο ένας τον άλλον, έχουν σκίσει το κουκούλι, που θέρμαινε και επώαζε τη φιλία τους, έχουν στρίψει την παγωμένη ατσάλινη λεπίδα του μίσους και της προδοσίας, ο ένας στην καρδιά του άλλου!
Ποτέ πριν, μια φιλμική φιλία δεν αποδόθηκε με τόσο λιτά και μινιμαλιστικά μέσα, απέριττα, θα ήταν πιο καίριος ο όρος! Στις γκετοποιημένες γειτονιές των μεταναστών της κραταιάς, βόρειας, παγωμένης Γερμανίας, κάποια λουλούδια ανθίζουν, όσο αντέξουν, όσο έχουν νερό να ρουφήξουν, όσο έχουν αίμα καυτό και μοσχοπληρωμένο, να απλώνεται στους μίσχους και στους στήμονές τους, προσδίδοντάς τους αυτό το άλικο χρώμα, το χρώμα του πάθους, του έρωτα, του μίσους, το χρώμα της καρδιάς!
Μού άρεσε πολύ η ταινία!
Με άγγιξε ποικιλοτρόπως.
Με "ανέτειλε", με ύψωσε, με "ξημέρωσε" από τη νύχτα.
Σαν να ήμουν λυκόφως και με μετάλλαξε σε μια λειτουργική διάσταση λυκαυγούς, μέσα στο σκοτάδι!
Μια ταινία φτιαγμένη με το τίποτα σχεδόν, χωρίς υπέρογκους προϋπολογισμούς, αλλά με την μετάγγιση του αίματος και του ιδρώτα των ανθρώπων, που ακόμα πιστεύουν...
Στον έρωτα
Στην φιλία
Στον πόνο
Στον άνθρωπο
Στη νοσταλγία
Στην επιστροφή...
Με συγκίνησε βαθιά, ανθρώπινα, κοφτά, εισχώρησε στο παρασυμπαθητικό μου, με ανάσες γρήγορες, αστραποβόλες ματιές, με μια λάμψη σκουριασμένη, επώδυνη
και γιαυτό τόσο γνήσια, που την θεωρούσα ξεχασμένη.
Η ταινία με έκανε να νιώσω όμορφα, μετά από πολύ καιρό...
Ευχαριστώ τον δημιουργό της.
Πολύ!
Katia A.. 2008
No comments:
Post a Comment