Lust, Caution / Προσοχή : Πόθος

Προσοχή: Βάρος
Ασήκωτο βάρος!

Σπάνια έχω βγει από τον κινηματογράφο με τέτοιο βάρος στην καρδιά!
Η τελευταία φορά, που συνέβη, ήταν στην ταινία Bad Guy.
Εκεί, όμως, υπήρχε η λύτρωση στο τέλος, υπήρχε ανάταση, φυγή, έστω και μέσα στην τόση απαισιοδοξία και στα λαβυρινθώδη αδιέξοδα του ανθρώπινου νου. Ο έρωτας, έστω και απελπισμένος, έστω και τραγικός, βρήκε μια άλλη δίοδο να διοχετευθεί, μια άλλη μορφή να προχωρήσει, ένα σχήμα, μια μέρα, ένα ποτάμι, που κυλά και κυλά και κυλά...

Εδώ, δεν ξέρω, ειλικρινά δεν ξέρω. Τόσος πόθος, τόσο πάθος, τόση λαγνεία, τόση ηδονή...και μετά πέφτεις στο κενό, μένεις ξεκρέμαστος, ψάχνεις ένα ίχνος, μια στάλα αγάπης, ένα συναίσθημα! Έστω μίσος!
Ούτε αυτό το βλέπεις, δεν σε αφήνει να το δεις ο Ang lee.
Μόνο απελπισμένο πάθος!
Ακράτητο πόθο!
Ποιός ξέρει, τι φαντάσματα εξόρκιζε κι αυτός...

Αυτή η ταινία με βούτηξε, όσο καμιά άλλη σε προσωπικές μου τραγωδίες. Όλοι έχουμε. Ή έστω, σε προσωπικά δράματα, για να το απαλύνω λίγο.
Σε προσωπικά πάθη, σε αναμνήσεις, που καίνε τα σπλάχνα.

Μπαίνει μέσα μου σαν φίδι, τού δίνομαι σαν σκλάβα, αλλά αυτός τρυπώνει στη καρδιά μου...
Σκοτώστε τον, πριν είναι πολύ αργά...
Βλέπω το αίμα του να με σκεπάζει....

Λόγια από την ταινία, αλλά λόγια δικά μας...λόγια δικά μας....

Η Γουάνγκ άλλα αισθάνεται, άλλα παραδέχεται κι άλλα λέει.
Ψέμματα! Ψέμματα στον εαυτό μας. Τα χειρότερα όλων. Τα πιο καταστροφικά. Τα πιο αναπόδραστα!
Τα πιο ανεπανόρθωτα!
Κάνε κάτι ανεπανόρθωτο...για μένα...

Τόση λαγνεία, τόση ηδονή, τόσος πόθος και τόσο Πάθος και στο τέλος ένα άδειο κρεββάτι...

Ποιός ξέρει...ποιός ξέρει τι φαντάσματα εξόρκιζε κι αυτός...ο Ang Lee....

Katia A. (Lucy) 2007